Valt er nog wat te leren uit deze pandemie

IMF schetst gitzwarte toekomst voor economie. “Prognose: De Lehman-crisis verbleekt bij wat de wereldeconomie nu doormaakt. De Great Lockdown laat zich alleen nog vergelijken met de jaren dertig. En het kan nog erger”, kopte de NRC.

   De meesten van ons hebben wel eens gehoord van Kaïn en Abel, volgens Genesis 4 in de Hebreeuwse bijbel de eerste twee zonen van Adam en Eva. Er wordt gesproken over de sterke en de zwakke broeder. Kaïn krijgt de kans te leren en te investeren, terwijl Abel de herder van het kleinvee blijft. In het Hebreeuws betekent Abel: ‘ademtocht’ of ‘vergankelijkheid’. Als Kaïn gevraagd wordt waar Abel is, antwoord hij: “Ben ik soms mijn broeders hoeder?” Deze retorische vraag van Kaïn is nu nog - nog steeds! - van toepassing op de situatie waarin de wereld zich bevindt en zich voorlopig, naar de voorspelling van het IMF, zal bevinden. Zijn wij in deze geglobaliseerde wereld onze broeders hoeder? Hebben wij iets geleerd in al die eeuwen. De steeds breder wordende politieke opmars van populistisch rechts, als een enorme golf aanzwellend vanuit de diepte van een oceaan, waar al langer smeulende angst en onvrede heersen. Overlopende kiezers, die de nieuwe leiders steunen, worden zo mede debet aan een wereldwijde destabilisatie. We dachten dat de bomen tot in de hemel groeiden en hebben de huidige uitkomst, ziende blind, zorgvuldig voorbereid. Dagelijkse voorbeelden te over om ons heen, als we er zelf al niet direct mee te maken hebben.

   Als politicus blijf je, wat er ook gebeurt, solidair met je kiezers, omdat je hoopt door die kiezers herkozen te worden. In de politiek is geen plaats voor een debat over solidariteit met de medemens, die schreeuwt om hulp om zich als (mede) mens te kunnen ontplooien. Dan begeef je je in de politieke arena op glad ijs. Dat kopen we dus af door geld te sturen naar Griekenland, zodat de schrijnende problemen voor die gevluchte kinderen zonder ouders, daar, door ons betaald, opgelost kunnen worden. Hoe je een ver-van-mijn-bed-show regisseert; zo dus. Met ons belastinggeld.

   Het betalen van belasting is misschien wel de meest meetbare bijdrage aan een samenleving, die ook in moeilijke tijden voor elkaar kan zorgen, ook al zijn we maatschappelijk niet allemaal gelijk. Als mens wel, ook al denkt niet iedereen daar hetzelfde over. Toon Hermans zei in een van zijn shows: “Lieve mensen er is maar één wereld en één mens. Je moet jezelf dus liefhebben….” De kleur van de macht lijkt steeds donkerder te worden, ik kom daar op terug. Een regering van nationale eenheid zit er bij ons niet in. Daar zou ik wel een voorstander van zijn.

   Nederland als belastingparadijs. Je zou eerder denken dat zulke paradijzen in meer zuidelijke richting gedijen, maar ons koninkrijk spant in Europa zo’n beetje de kroon. Wat mij zwaar tegen de borst stuit is dat de politiek in ons land o.l.v. onze zeer ervaren en vooral gewiekste premier, onder het mom van ‘goed voor de werkgelegenheid’ hoofdkantoren uit andere landen met succes binnen weet te halen, met vooraf gegarandeerde belastingvoordelen, omschreven als een ‘vriendelijk’ fiscaal beleid. Het gaat hier om de zogenaamde rulings, omstreden geheime afspraken tussen de fiscus en grote bedrijven, waardoor ze hier een beetje en in het land van oorsprong (waar ze eigenlijk gevestigd zijn) weinig tot geen belasting meer betalen. In de NRC van 28 april werd daar een treffend voorbeeld van gegeven. Italië werd door onze premier en de minister van financiën, Wobke Hoekstra, zwaar onder handen genomen. Onvoldoende vet op de botten door slordig fiscaal beleid!, dus niet helpen. Althans niet met ons door bezuinigingen ‘zuur verdiende’ geld. Premier Conte wees er de facto op het feit, dat machtige Italiaanse concerns fiscaal de wijk naar Nederland konden nemen, gelokt door dat ‘vriendelijk’ fiscale aanbod, en daardoor niet of nauwelijks nog bijdragen aan de schatkist en het welzijn van Italië . “Als we miljarden euro’s van de belastingbetaler uitgeven om bedrijven en banen te redden, moet dat geld natuurlijk niet verdwijnen naar een belastingparadijs aan de andere kant van de wereld”, aldus de Deen Rune Lund, architect van de maatregel om bedrijven, die in Denemarken actief zijn, maar hun hoofdkantoor in een belastingparadijs hebben, niet in aanmerking te laten komen voor staatssteun. Nederland is overigens niet aan de andere kant van de wereld, vanuit Denemarken bekeken… Maar de voorzichtige eurolanden, inclusief Denemarken, wijzen vooral naar de Seychellen, Panama, Bermuda- of Maagdeneilanden.

   Terugkomend op kleur, aangevuld met geluid: Een kleur en een toon bestaan niet op zichzelf. Het zijn trillingen die wij waarnemen met behulp van ons oog en ons gehoororgaan en die daar, na omzetting in elektriciteit, naar onze hersenen worden gestuurd, waar wij er vervolgens betekenis aan geven. Een ogenschijnlijk al te eenvoudige omschrijving, maar een die toch klopt. Een uiterst verfijnd en ingewikkeld proces van trillingen waar wij in onze beleving de emoties mooi, ontroerend, verdriet, boosheid, prachtige kleuren etc. aan ontlenen. Kortom, waar we ons in uitdrukken. Ook taal, als ‘verstaanbare’ klank, hoort daar natuurlijk bij. Alle energie heeft zijn eigen trillingsfrequentie. Soms moet je, anders dan bij tekst al luisterend wat ‘afstand’ nemen om de kleur van de muziek goed waar te nemen, zoals bijvoorbeeld bij Le Gibet van Maurice Ravel uit Gaspard de la Nuit, hier uitgevoerd door niemand minder dan Martha Argerich: https://www.youtube.com/watch?v=K7NKYvnjJcs. Of moet je misschien meer in de klank ‘kruipen’ om de doordringend kleur van deze akkoorden van componist Arnold Schoenberg op je te laten inwerken, hier te horen in het deel ‘Farben’ uit de 5 orkestwerken op.16: https://www.youtube.com/watch?v=d4cpMepVZyc. En om de diversiteit te completeren luister naar een buitengewoon mooi klankvers van dichter en schilder Lucebert, Herfst der Muziek (klik linksboven op driehoekje play).  Link

   Alle levende wezens op onze planeet zijn in staat om een deel van het onmetelijke totaal aan trillingsfrequenties te ontvangen en er een betekenis aan te geven. Het moeilijkste is misschien wel om onze eigen kleur, vrij van invloeden als angst, opwinding en nog veel meer, aan anderen te tonen. Het kenmerk dus van onze individuele energie met de daarbij behorende trillingsfrequentie.  

  En zou er niet ook een voor ons waarneembare energiefrequentie tussen zitten, waardoor het vanzelfsprekend is, dat de politiek wereldwijd een aanstaande transitie naar een duurzame wereld na Covid-19 gewoon zou vinden? En het felbegeerde vaccin met dezelfde vanzelfsprekendheid inzetten daar waar het wereldwijd nodig is, tegen een voor elke behoeftige betaalbare prijs?  Zoals Lars Moratis van de University of Applied Sciences zegt: “Covid-19 is een fenomenaal experiment dat hopelijk tot een duurzame verandering zal leiden.” Of zal het opnieuw van ‘de markt’ afhangen, omdat alles wat we in euro’s kunnen uitdrukken de bepalende waarde is voor de koers die uitgezet wordt. De Amerikaase singer-songwriter Randy Newman, schreef de song Mr. President. Luister maar. https://www.youtube.com/watch?v=JIlad66IcHw.

Zal er een duurzame samenleving uit dit ‘experiment’ ontstaan of vallen we toch weer snel in oude gewoontes. Ik ben er niet gerust op maar we moeten er wel actief aan meewerken.,

We've taken all you've given
It's gettin' hard to make a livin'
Mr. President, have pity on the working man

We ain't asking you to love us
You may place yourself high above us
Mr. President, have pity on the working man

I know it may sound funny
But people ev'ry where are runnin' out of money
We just can't make it by ourself

It is cold and the wind is blowing
We need something to keep us gong
Mr. President, have pity on the working man

Maybe you're cheatin'
Maybe you're lyin'
Maybe you have lost your mind
Maybe you only think about yourself

Too late to run, too late to cry now
The time has come for us to say good-bye now
Mr. President, have pity on the working man
Mr. President, have pity on the working man